Listopadowe spotkanie wykładowe w UTW.

 

 

 

   Tym razem, (czyli 12 XI) comiesięczne spotkanie wykładowe wypadło tuż po Narodowym Święcie Niepodległości i mieliśmy dobrą okazję, by połączyć je z naszym wykładem.

 

   Zaprosiliśmy bowiem młodzież z Zespołu Szkół Zawodowych, aby zaprezentowała przygotowany program artystyczny na to narodowe święto. Wpisywał się on pięknie w tę okazję skłaniając słuchaczy do ważnych przemyśleń i wzruszeń. Młodzież prezentowała znane i mniej znane pieśni o treściach patriotycznych z różnych czasów naszych dramatycznych dziejów. Wzbogaciły je komentarze historyczne i poezja. Dużą wartością programu było przywołanie prawie nieznanych zdarzeń związanych z dziejami Puszczy Białowieskiej i Hajnówki (jej pierwotna nazwa HAJNOWSZCZYZNA).

   Młodzież swój program przygotowała z dużą starannością i zaangażowaniem, co potwierdziła jedna z przygotowujących nauczycielek p. Joanna Sapieżyńska (jej i pozostałym nauczycielkom serdeczne dzięki). Przeciwwagą dla poważnego programu była satyryczna scenka ze szkolnej rzeczywistości – Dzień Nauczyciela był przecież niedawno.

   Za ten bogaty w treści i piękny program słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku są bardzo wdzięczni.

   Po tej dużej dawce wzruszeń wysłuchaliśmy jeszcze nietypowego w naszym Uniwersytecie wykładu pana Dariusza Skibińskiego Dyrektora Festiwalu „Wertep”, z którym mamy przyjemność pracować w ramach warsztatów teatralnych.

   Ogromna wiedza i doświadczenie teatralne, kontakty artystyczne w świecie, własne przemyślenia artystyczne i filozoficzne wykładowcy powodują, że słuchanie rozważań o sztuce i człowieku jako twórcy i odbiorcy jest bardzo interesujące i inspirujące nie tylko dla miłośników teatru. A materia rozważań była niełatwa – krucha, ulotna i niejednoznaczna. Mimo to wykład wciągał i angażował. Tym bardziej, że wzbogacały go slajdy i fragmenty filmów.

   Nasz wykładowca starał się pokazać, czym jest teatr dla współczesnego odbiorcy (a może był nim zawsze?), jak może go wzbogacić.

   Za takie filary – drogowskazy wskazał polskich artystów XX w. Tadeusza Kantora („Umarła klasa” „Wielopole, Wielopole”) i Jerzego Grotowskiego a także twórcy Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. To oni rozsławili Polski teatr na świecie.

   Bardzo dziękujemy za odsłonięcie nam tej mało znanej tematyki, jeśli nawet nie wszystko zrozumieliśmy.

Autor: mgr Antonina SKORUK

Foto-galeria: Stanisław CHOMICKI